İstiklal Caddesi

Sana sımsıkı sarılmak istiyordum...bir kez görsem,bitirsem içimdeki
özlemini bu kadar zor gelmeyecekti senden,sevginden vazgeçmek... Nasıl
olsa alışkınım ya seni görmemeye , galiba böyle de başarabilirim...
‘Ama eğer hissedersen hayatından çekildiğimi bana sana geri dönmemem
için şans dile ‘
Neler yazmak istiyorum sana bir bilsen , tek
yapabildiğim yazmak olduğundan yine yazıyorum işte! Seni daha önce de
yazmıştım ama bu kez bir daha yazmamak üzere , seni beynimde,içimde
bitirerek yazıyorum,yada bitirmek isteyerek...Ne kadar sürer bilmiyorum
ama ben senden, sevginden vazgeçmek istiyorum.
Yine senden habersiz...
Ben
seni severken de senden habersiz sevmiştim. Belki de kendimden bile
habersiz. Dünyaları etrafında döndürmek isteyen bir kalbi bilerek
isteyemezdim.
Kendimden ve senden habersiz ‘HERŞEYİM’ olmuştun
sen... öyle ya sen bir taneydin; eşin benzerin yoktu yeryüzünde,yoktu
senden daha güzel güleni. Yaşanmamış ve yaşamamış olsam bile sen
özeldin. AŞK özeldi...
‘Yağmurda aşk başkadır’ diyenlere gülüyordum ama bende yağmurda üşüyen ellerini severek başladım seni sevmeye...
Aralık’
tı... İstiklal e hiç o kadar güzel yağmur yağmazdı... önce aldırmadım
seninle güzelleşen her şeye...Sonra tüm parfümeri dükkanlarını
aşındırıp kokunu ararken anladım seni deli gibi özlediğimi...Ne kadar
gerçeksen o kadar yalandın ... ve ben her seferinde en baştan başladım.
Yeniden bir sondayım ama bu kez yeniden başlayacak gücüm yok. Ben
senden vazgeçmek istiyorum!
Herkes gibi biri olmanı yada hiç kimse
olmanı istiyorum. Sesini duymak için telefonlara sarılmaktan vazgeçmek
, ismini duyduğumda içimin titreyip,gözlerimin dolmasından kurtulmak
istiyorum. Senin benim için herhangi biri olman ne kadar zor bir
bilsen... zaten kolay ne vardı ki benim için? Sanki seni öldürmemle
sevmem arasında hiç bir fark yoktu. Ve ben hep sevgim yüzünden
cezalıydım. Hiç sonu olmayan bir yolda seninle yürümek ,yeni çıkan
filmleri birlikte izlemek,saatlerce sana sarılı kalmak,sadece ama
sadece bir kez olsun sana sarılıp uyumak,bir sabah gözlerimi açtığımda
yanımda seni bulmak isterken ,sen sevgimle utanmamı sağladığın için
galiba gerçekten ‘BİRTANEYDİN’!
İşte bu yüzden imkansızlığına hep inandım!
Ben
yalnız kalıp seni düşünmeyi deli gibi sever olduğumda,sen benim her
şeyim olduğunda ben senin için hiç yoktum! Bu yüzden
yalnızlıklarım,ağlamalarım,özlemlerim canını hiç acıtmadı.

BENİM TARAFIMDAN SEVİLMEK BELKİ DE HAYATINDA ÖNEMSEYECEĞİN EN SON ŞEYDİ...

Sen beni hiç sevmedin!
Ben seni seviyorum dediğimde Seni Seviyordum!
Ben seni özlüyorum dediğimde Seni Özlüyordum!
Ben senin için ölürüm dediğimde ben senin özleminden zaten ölüyordum...
Ve şimdi senin hayatından gidiyorum...
Ne zaman aralıkta bir yağmur yağsa, ben İstiklal de olacağım, ne zaman bir parfümeriye girsem hala kokunu arıyor olacağım.



Ben kaybettim...
Sen kazandın!
Artık sesimi duymayacaksın...
Sana
sımsıkı sarılmak istiyordum , kokunu içime yıllarca bana yetecek kadar
çekerek sana sımsıkı sarılmak istiyordum... Gelmedin!
Gelsen yapabilir miydim bilmiyorum...
Ben artık gidiyorum...
Eğer hayatından çekildiğimi hissedersen ,bana sana geri dönmemem ve seni yeniden deliler gibi sevmemem için şans dile...
ve lütfen Aralık ta yağmur yağdığında İstiklal e gelme...